3.1.2. AMANOS DAĞLARI BİTKİ ÖRTÜSÜ :
Denizden başlayarak çok dik bir şekilde yükselen Amanos Dağlarında Karadeniz ve Marmara (Özellikle Uludağ) bölgesine benzer bir bitki örtüsü görülür. Amanos Dağlarının topografik yapısı nedeniyle denizden gelen nemli rüzgarlar bu bölgede yağışa neden olmaktadır. Bu yağış ve nemli ortam buzulların erimesinden önce Toroslarda da görülen ancak buzullar eridikten sonra oluşan iklim koşulları nedeniyle günümüzdeki bitki örtüsünü almıştır. Bu koşullar Torosların aksine Amanoslar da eskiden varolan bitki örtüsünün korunmasını sağlamıştır. Bu yüzden Amanos Dağları, özellikle İskenderun Körfezine bakan batı yamaçları relikt orman (orman kalıntısı) toplulukları bakımından oldukça zengindir.
Güney Torosların başlangıcı olarak kabul edilen Amanos Dağlarının, en yüksek bölümü Mıgır (2262) ve Dumanlı 2260 ( Keldaz 1900 ) tepeleridir. Ana materyali palezoik periodit, serpantin ve gabro kütlelerinden oluşan bu dağlar, jeolojik olarak III. zamanın II. yarısında kıvrılarak yükselmişlerdir.
Amanos Dağları ;
v Esas yayılış alanı, Lübnan ve Anti-Lübnan dağları olan birçok bitki türünü içerir. Bu bitkiler en kuzey yayılış alanını oluşturur.
v Esas yayılış alanı, Doğu Karadeniz ve Orta Avrupa olan yaprağını döken birçok bitki türü ile Kuzey Avrupa’daki Avrupa-Sibirya flora elementlerinin en güney yayılış alanını oluşturur.
Osmaniye’den başlayarak, 850 m. yüksekliğe kadar olan mediterranne kuşakta görülen başlıca herdem yeşil sert yapraklı bitki türleri şunlardır: Kızılçam, (Pinus brutia), Keçiboynuzu (Cerotinia siliqua), Mastik (Pistacia lentiscus), Menengiç (Pistacia terebinthus), Zeytin (Oleaceae), Meşe (Quercus), Kermez Meşesi (Quercus coccifera), Erguvan (Cercis siliquastrum), Akçakesme (Phllyrea latifolia var. Media), Adaçayı yapraklı Laden (Cistus salviifolius), Saparna (Smilax aspera), Laden (Cistus), Murt (Mrytus communis), Alıç (Crsteagus), Sandal (Arbutus andrachne), Kuşkonmaz (Asparagus aquitifolium), Azgan (Calicotome villosa), Karaçalı (Palirius spina christi), Katırtırnağı (Spartium junceum) dır.
Kireç taşı anakaya üzerinde önemli bir yer kaplayan bu bitkiler maki topluluğu oluşturmaktadır. Amanos Dağlarında alçak alanlarda bulunan primer ve sekonder çalı ormanları ile çalı toplulukları sözü edilen maki vejetasyonunu oluşturur. Bu alanda optimum yayılma gösteren Kermez Meşesi Doğu Akdeniz varyantı olarak Anadolu Meşesi adıyla anılmaktadır. Doğu blokları arasında kalan derin vadilerde ise Kızılçam ormanları hakimdir. Kızılçam 1200 m. den sonra görülmektedir.
Yaprağını döken bitkilerin görüldüğü 850 m. ve üstü kuşakta yer alan başlıca bitki türleri; Doğu Gürgeni, Anadolu Meşesi, Meşe, Dişbudak ve Tesbih’dir.
Az yağış alan sığ toprakların bulunduğu güney bakılarda, 1100 metreden 1600 metreye kadar Karaçam görülür. Nemli bölgelerde Karaçam, Anadolu Meşesi ile karışık olarak görülür ve bazen 2000 metreye kadar çıkabilir.
1500-1800 m. arası nemli bölgelerde Kayın ağacı görülebilmekte, bazen nemce zengin derin vadilerin bulunduğu bölgelerde 1000 m. den itibaren de rastlanmaktadır. 1800m. den sonra Kayın, Toros Göknar’ı ile karışık olarak görülebilmektedir.
